Bruno, lieve Bruno ...
Jouw vertrek deed elke Werediaan verstommen vanmorgen.
Wij zijn plots zoveel armer geworden nu jij ons werd ontnomen.
Jij deed alles met een glimlach, want jij kon ook álles.
Op zoveel vragen was Bruno het antwoord. Hoe moet dat nu?
Jij hebt ons zoveel geleerd.
Je hebt ons zo vaak doen lachen. En dansen. En genieten.
Hoe moet dat nu?
Bruno, trouwe vriend, we gaan je zo missen.
